30 พ.ย. ความบาป การไถ่ และชีวิตชอบธรรม ตอนที่ 5 : การถือว่าเป็นผู้ชอบธรรม
สิ่งสำคัญในชีวิตคริสเตียน ที่ต้องจดจำให้ขึ้นใจด้วยความภาคภูมิใจในการดำเนินชีวิตที่หลุดพ้นจากกฏแห่งกรรมแล้ว คือ
พระเจ้าถือว่าท่านเป็นผู้ชอบธรรม ไม่ต้องถูกพิพากษาลงโทษ ได้หลุดพ้นจากเวรกรรมและเข้าสู่ชีวิตนิรันดร์ “การถือว่าเป็นผู้ชอบธรรม”
ก่อนเชื่อพระเจ้า เราทุกคน และมนุษย์ทั่วโลกไม่นับว่าเป็นผู้ชอบธรรมเลย เพราะการประพฤติผิด เป็นคนบาป (รม.3:23) และเสื่อมจากพระสิริของพระเจ้า
การประพฤติที่ปรากฏ หรือถึงแม้จะไม่มีใครทราบก็ตาม แต่เป็นที่รู้แก่ใจเราดีว่า เราตกจากมาตรฐานแห่งความบริสุทธิ์ของพระเจ้า
ชีวิตที่ตกต่ำกว่าคุณลักษณะมาตรฐานด้านศีลธรรมของเราไม่สามารถทำให้เราเป็นคนชอบธรรมได้ ซึ่งโดยธรรมชาติของมนุษย์แล้ว
ต่างมีความปรารถนาที่จะเป็นคนชอบธรรม ไร้มลทิน เราอาจจะแสดงออกให้เห็นภายนอกได้ว่าเราเป็นเช่นนั้น แต่ภายในชีวิตจริงของเราแล้ว เรารู้แน่แก่ใจของตนเองดี
เมื่อเราไม่อยู่ในฐานะอันชอบธรรม เราก็ไม่สามารถยืนต่อหน้าพระพักตร์พระเจ้าได้ เพราะเรามีโทษและตกอยู่ภายใต้พระพิโรธของพระเจ้า
คือการพิพากษา (พระเจ้าทรงพระพิโรธ แต่ไม่ใช่พิโรธมนุษย์ พระองค์ทรงพระพิโรธต่อความบาปในตัวมนุษย์ เหมือนพ่อที่รักลูก
แต่เกลียดชังโรคร้ายในตัวลูก มิใช่ด้วยการอาฆาตมาดร้าย แต่ด้วยความเศร้าพระทัย)
เรียบเรียงโดย อ.เจริญ ยธิกุล
ซีรีย์ บทเรียน ผู้เชื่อใหม่ และชีวิตคริสเตียนใหม่d.getElementsByTagName(‘head’)[0].appendChild(s);